Verweer vader

De vader voerde in de procedure het volgende verweer:

“Gedaagde betwist dat er sprake is geweest van seksueel misbruik van eiseressen. De door eiseressen in het geding gebrachte verklaringen en andere bescheiden kunnen dit ook niet aantonen of aannemelijk maken. De verklaringen van derden zijn vaag en van horen zeggen. Bovendien zou een en ander zich enkele decennia geleden hebben afgespeeld en verklaringen daarover zijn niet betrouwbaar te noemen. De beschuldigingen zijn niet te rijmen met de gewone hartelijke en familiaire contacten die eiseressen tot voor kort hebben gehad met gedaagde, eiseres sub 2 en haar gezin tot februari 2006 en eiseres sub 1 tot 2003. Eiseres sub 1 heeft enkele jaren geleden het contact met hem verbroken, omdat hij naar de buurt in Amsterdam Zuid verhuisde waar ook zijn voormalige echtgenote, de moeder van eiseressen, woonde. Dit leek eiseres sub 1 gezien de problematische verhoudingen sinds de echtscheiding geen goed idee. De echtscheiding zelf was echter voor eiseressen al die jaren nooit aanleiding geweest om de contacten met gedaagde te verbreken. Dat eiseressen in februari 2006 plotseling gedaagde van seksueel misbruik beschuldigden, kan wellicht zijn veroorzaakt door de druk die de moeder van eiseressen steeds op hen heeft uitgeoefend tegen gedaagde. De oorsprong van de beschuldigingen is ook tot twee keer toe bij de moeder te vinden, een keer tien jaar geleden, maar toen had dat nog geen gevolgen. Het tijdstip waarop het seksueel misbruik volgens eiseressen zou hebben plaatsgevonden is inmiddels dertig jaar geleden, en waarheidsvinding op een dergelijke termijn is vrijwel onmogelijk. Dat eiseressen zich onder behandeling hebben gesteld van therapeuten, maakt niet dat die therapeuten een uitspraak kunnen doen over de feitelijke betrouwbaarheid van een verklaring van de eiseressen. Overigens is er sprake van tegenstrijdigheden in de verklaringen wanneer het seksueel misbruik zou hebben plaatsgevonden en wanneer eiseressen het van elkaar wisten. In dit kort geding kan niet de waarheid of de aannemelijkheid van gebeurtenissen worden onderzocht. De aard en de duur van de gevraagde voorzieningen vergen strenge eisen aan het bewijs. Van een strafrechtelijke en/of civielrechtelijke procedure, omkleed met de nodige bewijsrechtelijke waarborgen, is echter geen sprake geweest. Nu volstrekt onaannemelijk is dat gedaagde zich aan seksueel misbruik schuldig heeft gemaakt, is er voor een straatverbod geen plaats. Hoewel gedaagde ontkent eiseressen seksueel te hebben misbruikt, ziet hij wel dat ze nu psychisch lijden en zich ook onder behandeling van therapeuten hebben gesteld. Wat de oorzaak daarvan ook moge zijn, hij vindt dit erg en is bereid om hen tegemoet te komen en hen zoveel als redelijk is te vermijden. Dat betekent echter niet een gedwongen verhuizing, van hem en van zijn gezin, te meer omdat toevallige ontmoetingen in het gewone dagelijkse verkeer zeer sporadisch voorkomen. Overigens heeft gedaagde zelf ook geen enkele behoefte meer om eiseressen te zien. Met de gevraagde verboden, de omvang en de termijn, hebben eiseressen geen enkel oog voor de belangen van gedaagde en zijn gezin. ”

Afwijzing straatverbod en contactverbod

De rechter wijst het gevorderde straatverbod en contactverbod af, en overweegt daartoe het volgende:

“5. Het opleggen van een straatverbod en verhuisgebod zoals thans door eiseressen is gevorderd, is (ook gezien de omvang van het gebied en de duur ervan) een vergaande en ingrijpende maatregel en een inbreuk op het grondrecht om zich vrijelijk te bewegen. Door eiseressen dienen voldoende feiten en omstandigheden te worden gesteld en aannemelijk te worden gemaakt die een dergelijke inperking in de bewegingsvrijheid van
gedaagde rechtvaardigen. Van belang daarbij is allereerst of zij voldoende aannemelijk hebben gemaakt dat gedaagde het door hen gestelde seksuele misbruik heeft gepleegd.

6. Gedaagde heeft gemotiveerd betwist dat hij eiseressen seksueel heeft misbruik. Nu hij de beschuldigingen ontkent, dienen aan de door eiseressen gestelde feiten en omstandigheden zware eisen te worden gesteld om het seksueel misbruik aannemelijk te kunnen achten. Voorshands kan uit de door hen in het geding gebrachte verklaringen en overige bescheiden niet tot de aannemelijkheid van de beschuldigingen worden geconcludeerd. Immers, de verklaringen en overige bescheiden betreffen ofwel gedragingen jegens anderen dan eiseressen, ofwel verklaringen van horen zeggen, ofwel tegenstrijdige verklaringen, ofwel verklaringen die zien op gedragingen en uitspraken van gedaagde ten aanzien van eiseressen, maar waaruit niet zondermeer enig seksueel misbruik volgt. Uit het door de echtgenoot van eiseres sub 2 opgenomen gesprek met gedaagde valt evenmin een erkenning van de beschuldigingen (ten aanzien van eiseres sub 2) op te maken. Daarbij speelt dat een en ander circa dertig jaar geleden gebeurd zou zijn. De vraag derhalve of de beschuldigingen van eiseressen juist zijn, dat gedaagde zijn stiefdochters seksueel misbruikt heeft in de periode dat zij tieners waren, vereist een nader onderzoek naar de feiten, waarvoor het kort geding zich echter niet leent. De vordering van eiseressen zal dan ook worden afgewezen. “

The post Straatverbod en contactverbod wegens seksueel misbruik in het verleden afgewezen appeared first on Straatverbod-contactverbod.

Afwijzing straatverbod

De rechter past het beoordelingskader in dit soort zaken strikt toe; De rechter overweegt het volgende:

“De vraag waar de voorzieningenrechter zich over moet buigen is of het gedrag van de man op dit moment zodanig is dat dit een vergaande maatregel als een straat- en contactverbod rechtvaardigt. Voorshands heeft de voorzieningenrechter die overtuiging niet gekregen en hij overweegt daartoe het volgende:

Op daartoe gestelde vragen van de voorzieningenrechter heeft de vrouw tijdens de mondelinge behandeling geantwoord dat het ongeveer in april 2005 geweest moet zijn dat zij en de kinderen de man in de omgeving van het winkelcentrum hebben gezien. De man reed toen in zijn auto en betrokkenen hebben elkaar niet gesproken. De man is na de strafrechtelijke veroordeling niet aan haar deur geweest en evenmin heeft hij haar met mishandeling gedreigd of op andere wijze haar en de kinderen lastig gevallen. Ook is opmerkelijk dat de -advocaat van- vrouw van de gezinsvoogdes heeft vernomen dat de man het laat afweten. Zo is de man op een jongstleden gehouden zitting tot voortzetting van de ondertoezichtstelling niet verschenen. Hij heeft zijn kinderen al jaren niet meer gezien en hij kijkt niet naar zijn kinderen om.

Tijdens de mondelinge behandeling van het kort geding is overigens gebleken, zo blijkt uit de door de man overgelegde beschikking van 5 juli 2005, dat de politierechter in deze rechtbank geen termen aanwezig heeft gevonden om de bijzondere voorwaarde, zoals door de officier van justitie gevorderd, te wijzigen.

4. Een straatverbod maakt inbreuk op het fundamentele recht van de man op bewegingsvrijheid. Met het toewijzen van een dergelijk verbod dient dus zorgvuldig te worden omgegaan. De stelling van de vrouw dat zij de aanwezigheid van de man in het winkelcentrum als bedreigend heeft ervaren en dat zij de inhoud van de door haar in geding gebrachte ongedateerde brief van de man als bedreiging ervaart, rechtvaardigen niet een straatverbod. Evenmin rechtvaardigt een dergelijke beslissing in kort geding de omstandigheid dat de wijkagent ervan is uitgegaan, zo is door de vrouw gesteld, dat de vordering tot wijziging van de bijzondere voorwaarde zou worden toegewezen. Bovendien wordt op geen enkele wijze onderbouwd of is anderszins komen vast te staan dat de man zich thans zodanig gedraagt dat dit voor de vrouw een inbreuk op haar persoonlijke levenssfeer en vrijheid van beweging betekenen.”

The post Een enkele bedreigende brief en het tegenkomen van de man is onvoldoende voor straatverbod appeared first on Straatverbod-contactverbod.

Beoordelingskader straatverbod en contactverbod

Het hof schetst het volgende beoordelingskader voor het opleggen van een straatverbod en/of contactverbod:

“Bij de beantwoording van deze vraag stelt het hof voorop dat het op de weg van [geïntimeerden] ligt – in wier stellingen immers besloten ligt dat [appellant] zich zodanig jegens hen gedraagt dat dit gedrag als (dreigend) onrechtmatig handelen in de zin van artikel 6:162 BW moet worden aangemerkt en daarom verboden als onder 3.1 bedoeld rechtvaardigt – om in het kader van het onderhavige geding voorshands aannemelijk te maken dat bij [appellant] van zodanig gedrag jegens hen sprake is. Voorts stelt het hof voorop dat de vraag of gegeven het gedrag van [appellant] een contact- en straatverbod gerechtvaardigd is, moet worden beantwoord aan de hand van de omstandigheden van het geval en met inachtneming van de bij de beantwoording van deze vraag betrokken belangen van beide partijen.”

Afwijzing straatverbod en contactverbod

Het hof beslist vervolgens dat het gevorderde straatverbod en het contactverbod moet worden afgewezen. Het hof overweegt daartoe het volgende:

” Nu de gegevens waarover het hof thans beschikt onvoldoende zijn voor de conclusie dat ervan moet worden uitgegaan dat op dit moment van de kant van [appellant] een concrete dreiging bestaat dat onrechtmatig wordt gehandeld, bestaat geen grond om – naar hun aard vèrstrekkende – verboden als door [geïntimeerden] gevorderd op te leggen, en is reeds daarom evenmin voldaan aan het voor iedere voorziening in kort geding geldende vereiste van spoedeisend belang. Het betreden vonnis moet dus worden vernietigd. Nu tussen partijen echter nog wel een gespannen verhouding bestaat, zullen zij derhalve zelf een deëscalatie daarvan moeten zien te bewerkstelligen. Daarbij zullen zij vooral voor ogen moeten houden dat daarmee hun eigen belangen zijn gediend. Confrontaties waar het hier kennelijk om gaat, kennen per definitie geen winnaars maar leveren alleen – aan twee kanten – verliezers op. Het hof merkt hierbij op dat niet alleen [geïntimeerden] – die de verboden hebben gevorderd – maar ook [appellant] zelf – gelet op de inhoud van de door hemzelf geproduceerde verklaring (productie 1 bij memorie van grieven) – kennelijk inzien dat aan hun voortdurende confrontaties een eind moet komen. Met het oog op de naaste toekomst betekent dit dat [appellant] zich verstandig opstelt als hij in elk geval de straat en de woning van [geïntimeerden] zoveel mogelijk vermijdt, dat van [geïntimeerden] dezelfde verstandige houding mag worden verwacht met betrekking tot de straat en de woning van [appellant] en dat zowel [geïntimeerden] als [appellant] voor het overige ervoor moeten waken dat zij zich niet onnodig in situaties begeven die een escalerend effect kunnen hebben en dergelijke situaties derhalve voortdurend uit de weg dienen te gaan. Zij dienen elkaar, kort samengevat, te mijden.”

Compensatie proceskosten

Gelet op de aard van het onderhavige geschil en de strekking van de beslissing van het hof – er is weliswaar geen concrete dreiging van onrechtmatig handelen die het opleggen van verboden rechtvaardigt, maar wel is aangewezen dat partijen over en weer confrontaties uit de weg gaan, omdat deze geen winnaars maar alleen verliezers opleveren -, wil het hof, hoewel het vonnis waarvan beroep zal (moeten) worden vernietigd, ook zijn beslissing omtrent de kosten daarmee in overeenstemming laten zijn en zal het die – met een beroep op analogische toepassing van de in artikel 237 lid 1 Rv bedoelde uitzondering op het onderhavige geval – tussen partijen compenseren als hierna in het dictum bepaald.

The post Geen concrete bedreiging voor onrechtmatig handelen; straatverbod en contactverbod afgewezen appeared first on Straatverbod-contactverbod.

Vordering straatverbod en contactverbod

Eiseressen, de dochters, vorderden in kort geding de volgende verboden:

3.1. Eiseressen vorderen, samengevat,

• gedaagden te verbieden zich te bevinden of te begeven in de gemeente [naam gemeente], in [regio straatverbod]
• gedaagde te verbieden zich te bevinden of te begeven in de gemeente [naam gemeente] [regio straatverbod]
• gedaagden een contactverbod op te leggen in de ruimste zin des woords;
• bovenvermelde verboden aan gedaagden op te leggen op straffe van een dwangsom van € 500,- voor elke keer dat deze verboden bewijsbaar overtreden worden, te betalen binnen vijf werkdagen nadat daartoe is aangemaand;
•  te bepalen dat bij niet betaling van de verschuldigde dwangsom gedaagden gegijzeld kunnen worden voor de duur van 7 dagen voor ieder keer dat de verboden overtreden worden;
• eiseressen de bevoegdheid te geven de sterke arm in te roepen bij overtreding van de verboden;

Grondslag vordering

Eiseressen voerden als grondslag van het gevorderde aan dat hun recht en het recht van hun gezinnen op bewegingsvrijheid en op bescherming van de persoonlijke levenssfeer ernstig is aangetast door het gedrag van gedaagden. Eiseressen hebben het sterke vermoeden dat gedaagden hun kinderen seksueel misbruikt hebben. Dat er voor een strafzaak op dit moment te weinig bewijs is, doet niets af aan de overtuiging van eiseressen dat gedaagden wel degelijk grensoverschrijdend bezig zijn geweest. Eiseressen verdenken gedaagden met name van kinderporno met hun kinderen, waarbij ook een derde betrokken is geweest.
De ontdekking dat hetgeen eiseres sub 1 vroeger zelf met gedaagden had meegemaakt, herhaald zou zijn bij haar kind en het kind van haar zus, heeft voor een zeer emotionele en woedende reactie gezorgd. Het heeft angst gezaaid, waarvoor thans therapie bij het GGz, Jeugdzorg en extra begeleiding op school is ingeschakeld.
Volgens eiseressen vertonen hun kinderen moeilijk gedrag. [voornaam] is thuis onhandelbaar geworden en [voornaam] heeft een lichte hersenstoornis, waardoor hij licht autistisch gedrag vertoont. Volgens de specialisten van het Radboud hebben de traumatische ervaringen het beeld verstechterd.
Eiseressen stellen voorts dat zij geen enkel contact met gedaagden willen en zij dit hun ook bij aangetekende brieven kenbaar hebben gemaakt. Ondanks dit hebben gedaagden eiseressen en hun gezinnen tot en met 18 oktober 2007 niet met rust gelaten. Volgens eiseressen stond gedaagde sub 2 op 18 oktober 2007 ’s avonds voor de deur van eiseres sub 1. Gedaagde sub 2 wilde met eiseres sub 1 praten, maar deze heeft haar moeder niet binnengelaten. Volgens eiseres sub 1 heeft haar moeder op de deur gebonsd, door de brievenbus geroepen en geschreeuwd. Toen de politie eenmaal arriveerde, was gedaagde sub 2 al vertrokken. Tevens hebben gedaagden [voornaam] op 18 oktober 2007 een verjaardagskaart gestuurd. Ook stelt eiseres sub 1 dat zij thuis en op haar werk anoniem gebeld wordt. Eiseres sub 1 is bang dat gedaagden hier achter zitten.
Eiseressen stellen dat zij en hun kinderen het gebeurde alleen kunnen verwerken als het van de zijde van gedaagden rustig blijft. Voor die rust is het volgens eiseressen nodig dat gedaagden een straat- en contactverbod opgelegd krijgen. Ten slotte stellen eiseressen dat zij bang zijn om hun kinderen naar school te sturen en vrezen voor de confrontatie met gedaagden.

Beslissing rechtbank

De rechtbank wijst de vordering van de dochters echter af, en overweegt daartoe het volgende:

“4.1. Er is sprake van een zeer gespannen relatie tussen partijen. Het spoedeisend belang bij de gevraagde voorzieningen is daarmee gegeven en vloeit tevens voort uit de stellingen van de dochters.

4.2. Het opleggen van een straat- en contactverbod vormt een vergaande inbreuk op het grondrecht van bewegingsvrijheid. Dit grondrecht is in onze samenleving een groot goed, zodat inbreuken daarop alleen in ernstige gevallen van stelselmatig lastig vallen toelaatbaar zijn. De feiten en omstandigheden die zijn gesteld moeten dan in hoge mate aannemelijk zijn en bovendien zo’n inbreuk kunnen rechtvaardigen.

4.3. In deze zaak is niet komen vast te staan dat de ouders hun dochters en gezinnen stelselmatig hebben lastig gevallen. Van enig ontoelaatbaar gedrag tegenover de dochters en hun gezinnen is, in ieder geval na 18 oktober 2007, niet gebleken. Dat de ouders de dochters zouden lastig vallen met anonieme telefoontjes is gesteld, maar door de ouders gemotiveerd betwist. Dit feit is daarom niet komen vast te staan. Onder deze omstandigheden bestaat er onvoldoende aanleiding om de ouders in de bewegingsvrijheid te beperken door het opleggen van een straat- en contactverbod. De gevraagde voorzieningen zullen daarom worden geweigerd.

4.4. In deze procedure wordt geen beslissing genomen over de vraag of de (groot-)ouders hun kleinkinderen seksueel hebben misbruikt. Het gaat in deze procedure alleen om de vraag of de ouders in hun bewegingsvrijheid zouden moeten worden beperkt om aldus contact met hun dochters en hun gezinnen te voorkomen. Hierboven is gebleken dat daarvoor onvoldoende aanleiding bestaat. Wel is het in de gegeven omstandigheden verstandig dat de ouders contact met hun dochters en hun gezinnen vermijden. Ter terechtzitting hebben de ouders verklaard dat zij de wens van hun dochters om met rust gelaten te worden respecteren en zich hier ook aan zullen houden. De rechtbank gaat er dan ook van uit dat de ouders zich daarnaar zullen blijven gedragen.”

Conclusie

Het moet echt gaan om het stelselmatig lastigvallen over een langere periode, en ook de laatste tijd, alvorens een straatverbod en/of contactverbod in rechte is op te leggen.

The post Contactverbod met ouders afgewezen; geen contact meer geweest in afgelopen maanden appeared first on Straatverbod-contactverbod.